θέλετε την ζωή σας
«Ένας βιαστής μια φόρα έπιασε δύο κοπέλες και τίς κλείδωσε στο υπόγειο.
Τούς είπε αν θέλετε την ζωή σας πίσω θα πρέπει να μου
κάτσετε από μία φορά και θα είστε
ελεύθερες τότε να πάτε πίσω στην ζωή σας.
Στήν αρχή είπαν όχι και οι δύο
Βέβαια αργότερα έριξε την άμυνα της η μία και είπε ας πάει
στα κομμάτια και τον κάλεσε να κατέβει.
Τότε ο βιαστής κατέβηκε και έγινε αυτό πού έγινε.
Όταν τελείωσε η πράξη
της είπε πολύ καλά τα πήγες αλλά συγνώμη πρέπει να το
κάνουμε άλλη μία φορά για να φύγεις.
Τότε αυτή είπε "Ε αφού το έκανα μία ας το κάνω άλλη μια
να πάρω πίσω την ζωή μου"
Το κάνανε ακόμα μια φορά
και βγήκε έξω αυτός και ξανά κλείδωσε την πόρτα.
Τότε αυτή που είχε βιαστεί άρχισε να τον ρωτάει πίσω απ την
κλειστή πόρτα για πιο λόγο δεν την αφήνει να φύγει όπως υποσχέθηκε.
Της είπε πως "Η φίλη σου φταίει και ότι αν μου είχε
κάτσει και αυτη" τώρα θα ήσουν ελεύθερη να πας πίσω στην ζωή σου.
Επειδή λοιπόν η φίλη σου είναι αρνήτρια του βιασμού θα σε
βιάσω ακόμα μια φορά εσενα αύριο και θα είσαι τότε ελεύθερη."
Τότε η βιασμένη κοπέλα στάθηκε για λίγο και άρχισε να κράζει
την κοπέλα που είπε όχι.
Την κατηγορούσε γιατί έχασε την ελευθερία της και την ρώταγε
αν είναι εξυπνάδα αυτό π κάνει και πως εξαιτίας της υψηλής ηθικής της θα
παραμείνουν εγκλωβισμένες στο υπόγειο.
Τότε η αβίαστη κοπέλα είπε πώς είτε του κάτσουμε και οι δύο
είτε όχι αυτός θα μας κρατάει εδω να μας βιάζει συνεχόμενα ,
οπότε πρέπει την επόμενη φορά που θα έρθει να του στήσουμε
ενέδρα να τον χτυπήσουμε και να φύγουμε.
Τότε η βιασμένη άρχισε να της λέει πως πρέπει να κάτσει και
αυτή σε αυτόν ,
διότι το είχε ήδη κάνει και δεν θεωρούσε δίκαιο να φύγει απ εκεί μέσα η άλλη χωρίς να βιαστεί
και αυτή.
Και έτσι απλά ποτέ δεν απελευθερώθηκαν αυτές οι δύο κοπέλες.
Ποτέ δεν κάνεις συμφωνία με τον βιαστή σου ,
γιατί είναι μονόδρομος το να βιαστείς ακόμα περισσότερο.
Ούτε μπορείς να κατηγορείς τον άλλον που δεν βιάστηκε ...
Ο εχθρός σου πρέπει να ξέρεις ότι είναι αυτός που σε βίασε ,
και όχι αυτός που δεν κάθησε να βιαστεί οπως εσύ .
Αν κατάλαβες κατάλαβες , αν όχι καλή σου τύχη.
Music Hall Σείριος
Σας περιμένουμε να ζήσετε μαζί μας ένα ξεχωριστό γλέντι το
Σάββατο 04 Δεκεμβρίου 2021 στο «Σείριο» στο Μακροχώρι Βέροιας.
Παρακαλούμε για κρατήσεις τηλεφωνήστε στο 2331044500.
Ώρες κρατήσεων: 10 π.μ.-11 μ.μ.
Ώρα έναρξης: 21.00
Τηρούνται όλα τα μέτρα υγειονομικής ασφάλειας.
#Ποντιακά
#Παρχαρίδης
#Τσαχουρίδης
#Ματθαίος
#Ματθαίος_Τσαχουρίδης
#tsahouridismatthaios
#Αλέξης_Παρχαρίδης
#Κώστας_Καραπαναγιωτίδης
#Καραπαναγιωτίδης
#Μουσική
#Παράδοση
#Σείριος
#safe
#ποντιακή_μουσική
#Πόντος
#ΠοντιακήΜουσική
#Βέροια
#Μακροχώρι
#Έχωένανμυστικόν
#Ζίπαζίπα
#ηλεμασηνανατολης
#εγάαναταεμορφα
Φεύγουν οι άνθρωποι...
Φεύγουν οι άνθρωποι. Φεύγουν από δίπλα σου, απ’ τη ζωή σου,
απ’ τον κόσμο σου. Φεύγουν και γίνονται αναμνήσεις κάπου στο βάθος του μυαλού.
Σκέψεις σκόρπιες και πρόσωπα θολά, δίχως χρώματα κι αρώματα.
Μόνο μια αίσθηση σου αφήνουν, μοναδική ο καθένας, απ’ ότι
μπόρεσε να σε κεράσει για όσο βρέθηκε στο δρόμο σου.
Φεύγουν οι άνθρωποι και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’
αυτό. Κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι. Στιγμές χαράς, στιγμές απώλειας. Τρενάκι
που ανεβοκατεβαίνει η ζωή με επιβιβάσεις άγνωστες κι αναχωρήσεις ξαφνικές. Εσύ
ριζωμένος στο κάθισμα κοιτάς απ’ το τζάμι τους σταθμούς και στέκεσαι ακίνητος.
Σαν τους εφιάλτες που σε βρίσκουν τη νύχτα να προσπαθείς να ουρλιάξεις και φωνή
να μη βγαίνει.
Φεύγουν εκείνοι που έχουν έρθει για καλό. Που σε γεμίζουν με
αγάπη και καλοσύνη. Εκείνοι που μαζί τους νιώθεις τις μέρες ομορφότερες και τα
ποτήρια μισογεμάτα. Εκείνοι που η φωνή τους σε ηρεμεί και οι συμβουλές τους σε
πάνε ένα βήμα παρακάτω. Απομακρύνονται και χάνονται και δεν μπορείς μήτε να
θυμώσεις, μήτε να κάνεις τίποτα γι’ αυτό. Μόνο να το υπομείνεις μπορείς.
Είναι δύσκολη η απώλεια. Είναι μεγάλο το κενό. Είναι τρύπες
μέσα σου που θα μείνουν πάντα έτσι. Κενές. Δεν μπαζώνονται, δεν καλύπτονται, δε
φτιάχνονται. Μένουν τρύπες. Κανένας άλλος δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό
εκείνου που φεύγει. Δεν υπάρχει αντικαταστάτης, ούτε αναπληρωματικός. Μοναδικοί
άνθρωποι, μοναδικό και το άδειασμα που αφήνουν με το φευγιό τους.
Δεν παλεύεται ο χαμός. Δεν ξεπερνιέται, δεν ξεχνιέται. Όσο
και να περνάει ο χρόνος, όσο και να αλλοιώνονται τα πρόσωπα, πάντα μια στιγμή,
μια σκηνή, μια μυρωδιά, μια φράση, θα έρθει να χτυπήσει μέσα σου το δικό σου,
προσωπικό καμπανάκι της μνήμης. Θα θυμηθείς. Δε σου έχει απομείνει και τίποτα
άλλο να κάνεις, πουθενά να πιαστείς. Μόνο να θυμηθείς μπορείς. Να θυμηθείς και
να αγγίξεις για λίγα δεύτερα τον άνθρωπο που έχασες.
Θυμάσαι και χαμογελάς. Θυμάσαι και δακρύζεις. Πόσα γέλια,
πόσους τσακωμούς μοιραστήκατε. Πόσες φορές είχε δίκιο και πόσες έκανε πίσω στο
πείσμα σου. Κανείς δε σε νοιαζόταν έτσι. Δεν έχει σημασία το πόσο νοιαζόταν.
Σημασία έχει το πως νοιαζόταν κι αυτό το «πώς» δεν μπορείς να το ξαναβρείς.
Είπαμε. Μοναδικά τα κενά. Μοναδικός κι ο τρόπος που δημιουργήθηκαν.
Φεύγουν οι άνθρωποι που δέθηκες μαζί τους. Εκείνοι που τους
χάρισες τα πιο «πολλά» σου κι αρκέστηκαν στα «λίγα» σου. Εκείνοι που μιλούσαν
στην καρδιά σου κι άκουγαν τα μάτια σου. Φεύγει η οικειότητα και η ασφάλεια που
ένιωθες μαζί τους. Χώνονται σε μια βαλίτσα μαζί με όσα άλλα δώρα έφεραν όταν
μπήκαν στη ζωή σου.
Στέκεσαι μόνος πια να ρωτάς γιατί. Μετράς πληγές κι αρνείσαι
να προχωρήσεις. Κανείς δε θα ‘ναι σαν κι αυτούς που «έφυγαν». Εσύ το ξέρεις και
πονάς περισσότερο. Πώς να τα βάλεις με το θάνατο; Πώς να γυρίσεις πίσω το
χρόνο; Πώς να χαρίσεις ζωή σε κάτι που μέσα σου κατακτά την αθανασία;
Φεύγουν οι άνθρωποι που αγαπάς περισσότερο. Λες και μια
μαγική δύναμη στους έστειλε για λίγο. Τόσο όσο να δεις το καλό και ποτέ να μη
συμβιβαστείς με τίποτε λιγότερο.
Φεύγουν εκείνοι που σε αγάπησαν περισσότερο. Φεύγουν αλλά
σου αφήνουν μερίδιο απ’ την αγάπη τους για να ‘χεις να πορεύεσαι τις στιγμές
που σου λείπουν.
Φεύγουν αλλά τουλάχιστον ήρθαν.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Ο θάνατος της αθωότητας
Αναρτήσεις
